Alt Metinden Bir Üst Metine Geçmek
Alt metin, güya bitmiş bir metnin türediği temel köksaplar dizgesidir.
Bir metinden başka bir metine alt metin aracılığıyla geçiş yaparsınız.
Eğer zirve noktasındaki imgeyi, başlangıca koyarsanız, bu üst metine geçiş yapmanızı sağlar.
Bir metin için aslında şunu demek istiyor demek alt metne gönderme yapmak değildir, tersine bu biçim veya ifade metnin sonu demektir. Bir metin asla şunu demek istemez ama ya bu ya da şudur. Bizim ondan bir takım çıkarımlar yapmamız bizim alt metnimizle ilgilidir.
Ama güya bitmiş bir metne ait alt metin, bir metnin üst metinsel ilişkisinde kendini ele verir.
Bunu şöyle metaforlayabilirim:
Alt metin: tohum
metin: ağaç
üst metin: meyve'dir ve tohum meyvenin içindedir.
İmdi, tohuma bakıp, bu bir elma tohumudur demek, bir bilgi değildir. Çünkü bu henüz soyut bir elmadır, evrsensel bir tözsellik olarak organon'suz bir elmadır, e.d. ısıranı cennetten kovacak denli kırmızı bir elma değildir.
Bir metnin sonucu bizi, başlangıca götürür ama sonuç, ortada zirvede kendini gösterir. Bizim seyirlik olarak sonda izlediğimiz genelde kapanıştır, lakin kapanış son değildir.
Bir metnin sonucu imajdır ve imaj, zirve noktasında (ortada) görünür.
İmajinasyon, hayal etmek değil, bütün bir öyküyü tek bir sembolle anlatabilmektir. İmaj metnin üzerine kapandığında pür haline kavuşur. Ve açılışı bu pür imaj yapar. Aynı imaj'in tüm hikayeyi ele geçirdiğini görürüz. Ve sonunda imaj, kavrama dönüşür ve onun bu kavrama dönüşümü deneyimdir.
Kısaca alt metinden bir üstüne geçiş bu bağlanma (re-ligare) ile mümkündür.
Bu yüzden güya bitmiş bir metin dedim, çünkü bitmiş metin, izlenen metindir ve izlenen metin, olası metin imajınasyonundan başkası değildir.
Bir metinden başka bir metine alt metin aracılığıyla geçiş yaparsınız.
Eğer zirve noktasındaki imgeyi, başlangıca koyarsanız, bu üst metine geçiş yapmanızı sağlar.
Bir metin için aslında şunu demek istiyor demek alt metne gönderme yapmak değildir, tersine bu biçim veya ifade metnin sonu demektir. Bir metin asla şunu demek istemez ama ya bu ya da şudur. Bizim ondan bir takım çıkarımlar yapmamız bizim alt metnimizle ilgilidir.
Ama güya bitmiş bir metne ait alt metin, bir metnin üst metinsel ilişkisinde kendini ele verir.
Bunu şöyle metaforlayabilirim:
Alt metin: tohum
metin: ağaç
üst metin: meyve'dir ve tohum meyvenin içindedir.
İmdi, tohuma bakıp, bu bir elma tohumudur demek, bir bilgi değildir. Çünkü bu henüz soyut bir elmadır, evrsensel bir tözsellik olarak organon'suz bir elmadır, e.d. ısıranı cennetten kovacak denli kırmızı bir elma değildir.
Great Serpent |
Bir metnin sonucu bizi, başlangıca götürür ama sonuç, ortada zirvede kendini gösterir. Bizim seyirlik olarak sonda izlediğimiz genelde kapanıştır, lakin kapanış son değildir.
Bir metnin sonucu imajdır ve imaj, zirve noktasında (ortada) görünür.
İmajinasyon, hayal etmek değil, bütün bir öyküyü tek bir sembolle anlatabilmektir. İmaj metnin üzerine kapandığında pür haline kavuşur. Ve açılışı bu pür imaj yapar. Aynı imaj'in tüm hikayeyi ele geçirdiğini görürüz. Ve sonunda imaj, kavrama dönüşür ve onun bu kavrama dönüşümü deneyimdir.
Kısaca alt metinden bir üstüne geçiş bu bağlanma (re-ligare) ile mümkündür.
Bu yüzden güya bitmiş bir metin dedim, çünkü bitmiş metin, izlenen metindir ve izlenen metin, olası metin imajınasyonundan başkası değildir.
şiirsel...
YanıtlaSilEnfesss!
YanıtlaSil