Konuş ya rol!

Kahraman bir özedimsel öznedir.

Hiçbir replik tesadüf değildir. Nasıl ki sahne, imgenin bir açılımı ise, replikler de imgenin kendi üzerine yansımasıdır ve bu özedimsel ilişki, öznenin (kahramanın) gelişimini destekleyici bir ırada ilerler. 

Aksi halde, boşluklar yaratır ve evet, boşluklar olmalıdır ama fazla boşluk can sıkıntısına neden olabilir, ve bu da zaman basıncı yaratabilir. Oysa zaman basıncı, zirveyi öncelemelidir. 

3 zirveye Gize piramitleri diyorum.

Kahramanımız, ilkinde teklifle karşılaşır. 
İkincisinde teklif kendisinde iptal edilir. 
Üçünüsünde teklifi kendisi yaratır. 

Böylece kahraman evrimini tamamlar. Nedir bu evrim?

Zorunluluktan Özgürlüğe geçiş lakin bu sonuncusu öyle bir özgürlüktür ki zorunludur ve bunun bilincinde olarak kahraman, kaçınılmaz sonun farkında olarak tercihini yapar. 

Tüm replikler, bu kaçınılmaz sonu beslemelidir. Bundan yoksun replik dizini ritimsiz bir müzik gibidir.

İyi seyirler.
KD