Karşıyaka'da kaldı gönül

Mitolojiye herkes uydurma masallar olarak bakar. Kanatlı at olmaz derler. Ağzından ateş çıkaran ejderhalar... Olsa olsa metafordur! Fantastik kahramanları insanların umutları olarak yorumlarlar.

Ama güneşin, deniz olduğunu gördü bu topraklar. Aydınlıktan korkanların, geceleri bile yıldızlara katlanamayıp, yıldızları asmaya çalıştıklarını...

Denizin taştığını, konuştuğunu, yürüdüğünü, korkmadığını önündeki engellerden, dağlardan, yalap yalap çarptığını kayalarına, aşındırarak taşlaşmış kalpleri... Denizin aştığını gördü, gökleri ateş olup... Bugünlere dalga dalga bağırdığını... Söz olup...

Denizin bin yıllık esaretle savaşan Tinle kardaş olduğunu gördü. Sevgili olduğunu gönüllere...

Şimdi mitolojileri uydurma görmeye devam eden etsin, asıl uydurma şu gökteki güneş değil mi, şu deniz, şu ağaç?... Zulüm ve cehalet karşısında dile gelmiyorlarsa eğer...

Ama güneşin, Deniz olduğunu gördük!

Deniz'a, Yusuf'a, Hüseyin'e... ve diğerlerine...

.Ankara'nın da denizi vardır.