Faşist İktidar 1 Mayıs'tan korkar

Kadının tini, kavram olarak emeği doğurdu.

Güneş doğar ve batar... 1 gün... Her gün böyle geçer. Güneşin altında yeni bir şey olmaz, ne savaşlar yenidir, ne dahiyane stratejiler, ne bir beste, ne bir altın madalya, ne elmaslar, ne gözyaşı... Güneş doğar ve batar, 1 gün daha...

Bilgelikler gelir, bilgelikler gider... Zalimler hükmeder, zulümler biter... Çağlar açılır, duvarlar yıkılır, ölümler, felaketler, imparatorluklar kurulur, krallar sürçer, sebepler değişse de sonuçlar aynıdır... Güneş doğar ve batar, 1 gün daha...

Ne varsa eskidir, eskir, şimdi bir sonsuz an değil, geçmişin "beni unutma" yankısıdır bir sonrakine...

Bazı sofralarda kuş sütü eksilmez, bazı sofraların misafiri kuşlardır sadece...

Bebekler doğar, çocuklar büyür, adamlar kadınlar yaşar, hayaller kurulur, hayaller yıkılır...

Güneşler doğar ve güneşler batar ama 1 gündür...

Ve güneş altında yeni bir şey var mıdır?

İnsan emeğinin ona kattığı sevincin yepyeni umudundan başka...

1 Mayıs işçi bayramıdır, emekçinin emek bayramıdır ama emek, sevincin utkusu değil midir?

Güneşin hasret kaldığı tinin özgür çığlığı değil midir?

Güneş doğar ve güneş batar ve 1 gün daha... Hasrette...

Hasret Bayramı kutlu olsun bu dünyanın daha iyi bir dünya olması umudu adına kan ter döken herkesin...

İşte bu yüzden faşist iktidar 1 Mayıs'tan korkar, çünkü umuttan korkar. Çünkü umut, adı konmuş tüm kavramlar içinde henüz adı duyulmamış olandır: "Başlangıçta umut vardı."