İmgelem

imgelemsiz bir dünya düşünemiyorum çünkü düşüncem dünyanın aynası...

ben çok eskiden
gökte sonsuz yıldızların dizilişlerinden
harfler yaratır
kelimelere dökerdim renklerini
ve cümleler bir araya gelirdi burçlardan
kendiliğinden
her gece
heceler dolusu
sayfalar doldurup
sabahları okurdum

ben çok yeni iken,
önce kemanlar başladı konuşmaya
sanki gökkuşağının üzerinden kızakla kayan minik pandalar vardı
sonra gökyüzünden yağmur yerine papatyalar yağdı
papatya yaprakları çan sesleri gibi parıldadı
sonra ulu ormanın içinden bir fısıltı yayıldı
yaprakların gövdelerine her vuruşunda
yükseğe
bir kuğu havalandı
bir kum fırtınasının taşıdığı yaprak gibi
döne döne
en yükseğe
çocuklar aşağıda ellerini çırpıyorlardı

sessizlik...

bir su perisi güzel sesiyle şarkı söyledi
kadim bir dilde tepenin arkasından
40 atlıyı selamladı
atların güp güp seslerine eşlik etti ağıtı

üvertür...

vodvil seranatı

imgelemsiz bir dünya düşleyemem, çünkü düşüncem dünyanın aynısıdır.