Düşünüyorum o halde yokum

Düşünüyorum o halde yokum, Batı'nın tek biçimli felsefi sisteminin bir ürünü olan varık=ben özdeşliğine ve buna mukabil inşa edilen dış insana karşı Anadolu Tasavvuf felsefesinin ortaya koyduğu bir içe açılımdır. İç İnsan'dır "cogito ergo nihile".

Burada özne, yok edilmiş bir ben-lik değil, yokluğa çekilmiş bir varlık değil, yokluğun farkında bir benlik, varlığın yokluğu olan bir edimsel bendir.

Öyle bir edimsellik ki kendini düşünen bir benden kendini düşüncede bir hiçlik olarak bulmuş bir ben'e geçiştir.

Varlık = Yokluk = Oluş dizgesinde en köklerde yaşamaya çekilmektir, düşünüyorum o halde yokum bir önermedir lakin bir söz değildir, yaşamsallık ve durumsallık gerektirir. 

Dünyada görünen bir bedene sahip olmak, ama dünyaya ait olmamak. 

Salt bu tanımsızlık özsel ve dolaysız olduğu için değil ama tanımsızlık ile belirlenmiş bir kendi kendiyle saltık olumsuzlamada buluştuğu için.

devam edecek...