Senaristin Penceresi

Harflerin sırrı # 1

Her harf bir hikayedir. Çünkü her harf bir uçurumdur. Sinematogia'da harfler sadece söz dizinleri değildir. Hatta hikayenin başlangıcını da kapanışını da birer harf yapar. 

Burada harfi, imgesel bir vizyon olarak alıyorum. Harf'in Arapça anlamı uçurumun kenarı, sıfır noktası demek... İmdi dikkat et, Feta'dan edindiğim bilgiye göre, harfler yan yana gelerek kelimeleri oluşturuyor ve her kelime bir uçurumlar dizini...

Sıfır noktası ise imgenin kaynağıdır. Tüm imgeler bu sıfırın diyalektik özünden türer. Nedir bu öz?

Sıfır, kendinde olumsuz ama bir kendi olarak da var olan bir sıfır olarak belirli bir sıfır ve sırf bu yüzden belirli bir varlıktır. 

 

Öyleyse;  

İnsan, insanın uçurumudur ya da beden bir sıfır noktasıdır, dediğimizde şunu demiş oluruz: Hikayendeki Kahraman başlangıçta hangi halde ise sonda başka bir halde olmalı ve bu hal, başlangıcın zıddı olmalı ve ikisi arasındaki farkı izleyici (örnek izleyici) Eski Ev'deymiş gibi sezinlemeli... Nedir bu zıtlık?

Nasıl ki bir kalemin zıttı kendi tükenişi ile ortaya çıkan Yazı ise, çünkü yazı ona içseldir, bunun gibi seni tüketen insan aynı zamanda seni olumsuzlayan ama bir yandan da saklayan insandır.

Öykündeki kahraman sonda, ilk halini saklıyor olmalı.  

Eski ev'in imgesine gelince: Hani İsmail Emre'nin dediği gibi: "Babam, Kabe'yi yaptı, Taşı aldı Dünya'dan. Ben geldim, Gönül yaptım, Kapısı Bütün İnsan." İşte bu evdir.

Önemli not:

Bir senaryoda gerçek, yanılsama evindedir ve gerçek, ancak bu yanılsama yoluyla algılanır.  Senin işin yanılsamanın içinden gerçeğe ulaşan en uçurum yolu bulmak...

ve bu yüzden hikayenin kaynağına ancak bu uçurumlardan inebilirsin.

"Ve ikisi bir oldular.."