Nami Sogolman Efsanesi Başlıyor

Eros'un Kurşunları

Bir Yeni Zaman Aşk Tanrısı

EFSANENİN DOĞUŞU: ZAMANIN OĞLU

Zamanın Babası ki devredip hikmeti rücu edecekti meclisi irfana

Fekat bulamamıştı hiçbir saniyi veli emin beldeye biri müstesna

Buldu onu mezarda katli vacip deyü gömmüş o zalimler diri diri

Asasını saplayıp toprağa başını kaldırdı göğe verdi rahmani esiri

Usul usul nazil oldu kayyum kalbine meftanın can geldi vücuda

Gözlerini açamadı adam ağırlığından depreşti ruh kızıl çamurda

Zamanın babası çekti asasını yerin bağrından şiddetli bir hu ile

Bir esinti geldi geçti kabirlerin üzerinden dile geldi bir kargada

O karga dedi bir adam yaratıldı ayanı gulamdı cenneti aladan

Bir emirdir Haktan naziriyim onu uyarmak için türlü beladan

Selam verip uçup kondu bir ağacın dalına bekledi efendisini

Zamanın babası döndü vakarıyla yürüdü arkasına bakmadan

Bir vakit geçti adam uyanıp hissetti ağırlığını dünya hammalı

İçinden küfredip o zalimlere nefsi kesildi birden ahlak deccalı

Kıpırdadı önce ayakları ile elleri gönlü dile geldi bu nedir diye

Sonra kum gibi dağıtıverdi kabrini savurdu bir avuç kül misali

On dördündeydi ay parıldıyordu gecenin karanlığında duhanlı

Şehre bir lanet çökmüştü vakitsiz bir mihmanesi vardı gümanlı

Kıyamet etti adam sislerin içinde gözlerinin feri dahi gölgesizdi

Nazir karga çığlık atıp kondu sağ omzuna açıldı kulağı Furkanlı

ikinci bölümde... 

bir libas ile bir kaf giyecek nami sogolman sin'den şin'e geçecek
ölümle yaşam arasında sıkışıp kalmış ruhları kendine av seçecek
kah diyecekler deccal kah diyecekler mehdi kah dabbetül arzdır
lakin o la edip külli sıfatı hem dahi efali sadece sırrı ifşa edecek

üçüncü bölümde...
Korkacak insanlar evvela onu gördüklerinde kal gelecek
Uyuyup da rüyada uyandıklarında canlarına hal gelecek
Biri var ki inkarında direnip fravun gibi aşka düştüğünde
Reddi reddedip bilmeden anca ölümünde secde edecek

ışığın yansısı, pare pare ekmekleri aydınlatıyordu fırında, sütlacın yanı başında bir odun parçasıydı ışığın adı..

Ve acıktı... en sevdiği yemek, güveçte hurma idi...

kevni cisimde daha zaman bab-ı aksam iken mekan dahi henüz bir nokta iken dünyaya geldi nami, babası şeceretül ihsan ya da namı diğer gök; anası şerareyi hüsn ya da namı diyar yer idi... sogol boyunun atası ile anası olan bu iki adem, onu bir cevizin içinde uyurken buldular... adı kaldı nami sogolman, ünü yayıldıkça yayıldı alemi hahutta, evre evre büyüdü serpildi ceberrutu yayan geçti; melekutta evler kurdu, imdi nasutta ölüp dirildi...

Nami bir ceviz ağacı aradı kendine... içine girip uyumak için. dinlenmek için... ve bir ceviz ağacı buldu kendine.
kimse farkında değildi ağacın... ne insanlar ne de polisler...

Nami Sogolman = İman Logos Nam

Nami iz peşinde...

Teaser için önden buyur lütfen.